فهرست مطالب
فاصله ابر کانونی می‌تواند یک موضوع گیج‌کننده باشد، هم برای عکاسان تازه‌کار و هم برای عکاسان متخصص. با این حال، اگر می‌خواهید بیش‌ترین تصاویر ممکن را بگیرید، به خصوص عکس‌های منظره، بسیار با ارزش می شود.
فاصله کانونی، در ساده‌ترین حالت، فاصله فوکوس است که به عکس‌های شما بیش‌ترین عمق میدان را می‌دهد. برای مثال، یک چشم‌انداز را در نظر بگیرید که در آن شما همه چیز از جمله پیش‌زمینه و پس‌زمینه را می‌خواهید شارپ به نظر برسد. اگر بر پیش‌زمینه فوکوس کنید، پس‌زمینه در تصویر تار به نظر خواهد رسید. و اگر بر روی پس‌زمینه فوکوس کنید، پیش‌زمینه به خارج از فوکوس نگاه خواهد کرد! چطور عمل به درستی انجام می دهید؟ شما در یک نقطه خاص بین پیش‌زمینه و پس‌زمینه فوکوس می‌کنید، که هم پیش‌زمینه و هم عناصر پس‌زمینه صحنه به طور معقولی تیز به نظر می‌رسند. این نقطه تمرکز، فاصله کانونی نامیده می‌شود.
در دنیای نوری، فاصله ابرکانونی کمی دقیق‌تر است. تعریف فنی نزدیک‌ترین فاصله فوکوس است که به اشیا در بی‌نهایت اجازه می‌دهد تا حد قابل قبولی داشته باشند.
مهم است که توجه داشته باشید، اگر در فاصله کانونی فوکوس کنید، عکس شما از نیمی از این نقطه به بی‌نهایت شارپ خواهد بود.
همه عکس‌ها نیاز به این دارند که شما لنز خود را در فاصله کانونی خود فوکوس کنید. برای مثال، یک کوه دور را در نظر بگیرید. اگر در بالای چشم ایستاده باشید و هیچ شی در پیش‌زمینه شما وجود ندارد، سعی کنید فاصله کانونی را محاسبه کنید، زیرا نزدیک‌ترین سوژه به طور موثر در بی‌نهایت است. فقط روی کوه‌های دور فوکوس کنید. در اینجا دیافراگم شما واقعا مهم نیست چون نزدیک‌ترین شی خیلی دور است. فاصله ابرکانونی تنها زمانی مهم است که محاسبه کنید که چه زمانی اشیا نزدیک و دور از لنز خود دارید که باید شارپ باشند. از آنجا که شما در واقع بر روی این اشیا فوکوس می‌کنید، هیچ کدام “کاملا” شارپ نیستند؛ هر دوی آن‌ها به اندازه کافی نزدیک هستند، یا “خیلی شارپ” هستند.
فاصله ابرکانونی بیشتر در عکاسی منظره کاربرد دارد و عکاسان حرفه ای می توانند آن را به خوبی اجرا کنند. اگر شما عکاس مبتدی هستید توصیه می کنیم در کنار یک عکاس حرفه ای این امور را بیاموزید و در ثبت تصاویر خود آن را به کار ببرید.
فاصله ابر کانونی می‌تواند یک موضوع گیج‌کننده باشد، هم برای عکاسان تازه‌کار و هم برای عکاسان متخصص. با این حال، اگر می‌خواهید بیش‌ترین تصاویر ممکن را بگیرید، به خصوص عکس‌های منظره، بسیار با ارزش می شود.
فاصله ابر کانونی چیست؟
فاصله کانونی، در ساده‌ترین حالت، فاصله فوکوس است که به عکس‌های شما بیش‌ترین عمق میدان را می‌دهد. برای مثال، یک چشم‌انداز را در نظر بگیرید که در آن شما همه چیز از جمله پیش‌زمینه و پس‌زمینه را می‌خواهید شارپ به نظر برسد. اگر بر پیش‌زمینه فوکوس کنید، پس‌زمینه در تصویر تار به نظر خواهد رسید. و اگر بر روی پس‌زمینه فوکوس کنید، پیش‌زمینه به خارج از فوکوس نگاه خواهد کرد! چطور عمل به درستی انجام می دهید؟ شما در یک نقطه خاص بین پیش‌زمینه و پس‌زمینه فوکوس می‌کنید، که هم پیش‌زمینه و هم عناصر پس‌زمینه صحنه به طور معقولی تیز به نظر می‌رسند. این نقطه تمرکز، فاصله کانونی نامیده می‌شود.
در دنیای نوری، فاصله ابرکانونی کمی دقیق‌تر است. تعریف فنی نزدیک‌ترین فاصله فوکوس است که به اشیا در بی‌نهایت اجازه می‌دهد تا حد قابل قبولی داشته باشند.
مهم است که توجه داشته باشید، اگر در فاصله کانونی فوکوس کنید، عکس شما از نیمی از این نقطه به بی‌نهایت شارپ خواهد بود.
همه عکس‌ها نیاز به این دارند که شما لنز خود را در فاصله کانونی خود فوکوس کنید. برای مثال، یک کوه دور را در نظر بگیرید. اگر در بالای چشم ایستاده باشید و هیچ شی در پیش‌زمینه شما وجود ندارد، سعی کنید فاصله کانونی را محاسبه کنید، زیرا نزدیک‌ترین سوژه به طور موثر در بی‌نهایت است. فقط روی کوه‌های دور فوکوس کنید. در اینجا دیافراگم شما واقعا مهم نیست چون نزدیک‌ترین شی خیلی دور است. فاصله ابرکانونی تنها زمانی مهم است که محاسبه کنید که چه زمانی اشیا نزدیک و دور از لنز خود دارید که باید شارپ باشند. از آنجا که شما در واقع بر روی این اشیا فوکوس می‌کنید، هیچ کدام “کاملا” شارپ نیستند؛ هر دوی آن‌ها به اندازه کافی نزدیک هستند، یا “خیلی شارپ” هستند.
فاصله ابر کانونی بیشتر در عکاسی منظره کاربرد دارد و عکاسان حرفه ای می توانند آن را به خوبی اجرا کنند. اگر شما عکاس مبتدی هستید توصیه می کنیم در کنار یک عکاس حرفه ای این امور را بیاموزید و در ثبت تصاویر خود آن را به کار ببرید.