فهرست مطالب
نوردهی در عکاسی از مباحث اصلی و کلیدی می باشد. در واقع این نور است که عکس شما را بزرگ می کند. استفاده از نوردهی طولانی مدت نیز در راستای همین مبحث است. در مقاله قبل به چگونگی نوردهی طولانی مدت در عکاسی پرداختیم و حالا می خواهیم بحث در این مورد را ادامه دهیم.
ترکیب
زمانی که به محل عکاسی خود رسیدید، زمان خود را صرف تصمیم‌گیری در مورد بهترین نقطه برتر کنید. به اطراف آنجا بروید و چندین نوردهی منظم انجام دهید و اینها را در پشت دوربین ارزیابی نمایید. از خودتان بپرسید آیا باید کمی به سمت چپ یا راست حرکت کنم؟ چقدر به افق احتیاج دارم؟ آیا المان‌های حواس‌پرت کننده‌ای در لبه کادر من وجود دارند؟ زمانی که از ترکیب‌بندی خود راضی شدید، سه‌پایه خود را تنظیم کرده و دوربین خود را وصل کنید. شاید لازم باشد قبل از نوردهی طولانی نهایی، کمی تغییر در ترکیب‌بندی ایجاد کنید.
هنگامی که دوربین بر روی سه‌پایه قرار می‌گیرد، یک ریموت کابل یا تریگر دور نصب کنید و پایین‌ترین ایزو را بر روی دوربین خود انتخاب کنید. دقت کنید که کاهش لرزش شما خاموش شده باشد. چارچوب عکس خود را دوباره بررسی کنید.
دیافراگم
دوربین را در اولویت دیافراگم قرار دهید. دیافراگم بین f /8 و f /11 معمولا نقطه مناسبی برای یک لنز هستند. با فرض این که شما از یک لنز واید (۲۴ mm یا عریض‌تر)استفاده می‌کنید، این دیافراگم عمق میدان و فوکوس شارپ را از لبه برایتان خواهد داد. سعی کنید از استفاده f /22 و دیافراگم‌های کوچک‌تر برای به حداقل رساندن شکست اجتناب نمایید. پراش، نرمی است که به خاطر خم شدن نور اطراف تیغه‌های دیافراگم اتفاق می‌افتد. در دیافراگم‌های بسیار کوچک بیشتر نمایان می‌شود.
فوکوس
دوربین خود را خاموش کنید تا فوکوس دستی داشته باشید و عکس خود را فوکوس کنید. این به شما اطمینان می‌دهد که شما هم پیش‌زمینه و هم پس‌زمینه خود را به سرعت در فوکوس دارید. شما می‌توانید انواع مختلفی از برنامه‌هایی را که می‌توانند به شما کمک کنند را مشخص کنید تا چه حد به سمت عمق میدان فوکوس می‌کنند، پیدا کنید. با این حال، با دیجیتال، چک کردن فوکوس بر پشت دوربین آسان است. با این حال آگاه باشید، ممکن است در دیافراگم‌های بسیار کوچک، همانطور که در بالا اشاره شد، غیرقابل‌قبول باشد.
یک عکس بگیرید و تصویر خود را برای فوکوس چک کنید. در صورت نیاز، فوکوس را تغییر دهید.
تعیین سرعت شاتر در نوردهی طولانی در عکاسی
گام بعدی تعیین این است که نوردهی شما چقدر باید زمانی باشد که فیلترهای ND را به کار ببرید. پس از اینکه فیلترهای ND را روی لنز خود قرار دادید، دوربین شما قادر به اندازه‌گیری آن نخواهد بود. شما باید نوردهی درست را براساس قدرت فیلترهای ND خود و نوردهی پیش از ND محاسبه کنید.
قبل از وصل کردن فیلترها، نوردهی را با استفاده از یک نورسنج یا نورسنج دوربین خود اندازه‌گیری کنید (در نیمه راه شاتر را فشار دهید).
گرفتن عکس
با سرعت شاتر فیلتر شده تان، دوربین را به حالت دستی تغییر دهید. دیافراگم را تنظیم کنید ، سرعت شاتر خود را بر روی لامپ تنظیم کنید. دقت کنید که فوکوس شما درست باشد، و اینکه سر سه‌پایه شما به طور ایمن قفل می‌شود، فیلتر ND خود یا ترکیبی از فیلتر را به دقت به آن وصل کنید.
برای جلوگیری از تراوش نور به دوربین، دوربین و لنز خود را با یک پارچه یا ژاکت تیره بپوشانید و آن را با گیره به دست بگیرید. در طول نوردهی های بسیار طولانی، نور یک راه دزدکی به سمت دوربین شما، به خصوص از طریق منظره یاب دارد. نوردهی طولانی در عکاسی صنعتی و عکاسی تبلیغاتی نیز کاربردهای زیادی را دارد.
ایجاد تصاویر با استفاده از نوردهی های بسیار طولانی، یک تغییر نیروبخش از عکاسی “عادی” است. آن‌ها شما را وادار می‌کنند که به دقت در مورد ترکیب‌بندی خود فکر کنید.